نماینده مجلس پشت پرده مسمومیت ها را گفت: عامدانه بود؛ یک عده می خواستند مدارس دخترانه را تعطیل کنند/ بازداشت ۱۰۰ نفر

عضو کمیسیون آموزش مجلس گفت: طبق گزارش‌های رسمی تا کنون ۱۰۰ نفر در رابطه با مسمومیت دانش‌آموزان بازداشت شدند.   به گزارش رویداد 24، مهرداد ویس‌کرمی عضو کمیسیون آموزش درباره آخرین مسائلی که در کمیسیون آموزش مجلس درباره آن بحث شده، صحبت کرده است.   متن گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:   *‌ سازمان برنامه و بودجه اعلام کرده که از رئیس کمیسیون آموزش شکایت خواهد کرد، علت چیست؟   شکایت سازمان برنامه و بودجه مختص به شخص آقای منادی سفیدان به دلیل اظهاراتی که در صحن علنی داشتند است و ربطی به کمیسیون برنامه و بودجه ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آقای منادی سفیدان نظر شخصی خود را مطرح کردند، نه نظر کمیسیون را. ایشان چون تمامی تقصیر را به گردن سازمان برنامه و بودجه انداختند، سازمان برنامه و بودجه هم از خودش او شکایت کرد.   *‌ چرا در پرداخت حقوق معلمان آن هم در آخر سال که مردم بیشتر به پول نیاز دارند، چنین مشکلاتی به وجود آمد؟   اعتباری که برای پرداخت حقوق معلمان پیش‌بینی شد، ۲۵ هزار میلیارد بود. یک مقدار از حقوق معلمان قرار بود از عوارض واردات خودرو تامین شود که متاسفانه نشد. یعنی منبعی که مجلس پیش‌بینی کرده بود به دلیل اینکه منبع پایداری نبوده، امکان پرداخت محقق نشد. سازمان برنامه و بودجه هم طبق قانون نمی‌توانست بیش از این حقوق معلمان را پرداخت کند. خطای بزرگی که آموزش و پرورش انجام داد این بود که تمام کسور پرداخت نشده به معلمان را جمع زد تا آخرسال به آن‌ها پرداخت شود.   توصیه شخصی من این است که شما باید علل این مشکل را بسیار بالاتر از مجلس و سازمان برنامه و بودجه جست‌وجو و پیگیری کنید؛ مثلا معاون اول رئیس‌جمهور باید پاسخگوی این وضعیت می‌بود. اگر وزرا به رئیس‌جمهور و معاونش اطلاع داده باشند که واقعا دیگر حرفی نمی‌ماند و تقصیر مجلس و سازمان برنامه و بودجه نیست. باید رئیس‌جمهور و معاونش قبل از عید ورود کرده و قضیه را حل و فصل می‌کردند.    *‌ تا کنون تعدادی از معلمان کشور از جمله آقای سلیمان عبدی معلم سقزی که بر سر مزار مهسا امینی شعرخواند، بازداشت شد. همچنین افراد دیگر بازداشت شده‌اند. در کمیسیون آموزش بازداشت معلمان را پیگیری کردید؟   در ایران هیچ معلمی را به خاطر معلمی‌اش بازداشت نکردیم. معلمان هم همانند دیگر شهروندان مرتکب یکسری جرم‌ها می‌شوند. حتما این معلمان کاری کردند که مقامات امنیتی و قضایی تشخیص دادند که آن‌ها را بازداشت کنند. باز هم تاکید می‌کنم بازداشت معلمان هیچ ربطی به شغل «معلمی» ندارد. هر کسی در هر شغلی کار‌هایی که خلاف امنیت، وحدت ملی و تمامیت ارضی باشد، با آن‌ها برخورد می‌شود و این هیچ ربطی به جایگاه اجتماعی آن‌ها ندارد. توضیح دادم؛ معلمان هم مثل سایر افراد جامعه امکان اشتباه و خطا دارند.   *‌ چند روز پیش دوباره گزارش‌هایی درباره مسمومیت سریالی دانش‌آموزان منتشر شد. بالاخره پیگیری قضیه به کجا رسید؟    طبق گزارش‌های رسمی تا کنون ۱۰۰ نفر در رابطه با مسمومیت دانش‌آموزان بازداشت شدند. برخی از این افراد عامدانه این کار را کرده بودند و قصدشان تعطیلی مدارس دخترانه بود، اما تعدادی هم فریب‌خورده و وارد بازی این افراد شده بودند. همانطور که نیرو‌های امنیتی مسائل دیگر را حل کردند این بار نیز اگر موضوع امنیتی باشد این مشکل را حل خواهند کرد.    *‌ آماری از مسمومیت‌ها دارید؟   اطلاعی ندارم، اما اصلا مسمومیتی در کار نبوده است، برخی دانش‌آموزان به دلیل استنشاق بوی نفت فقط حالشان به‌هم خورده است، اینکه مسمومیت نیست! حالت تهوع به لحاظ علمی هم مسمومیت نیست. خوشبختانه هیچکدام از دانش‌آموزان مشکل جدی برایشان پیش نیامده، همین‌که هوای آزاد بهشان می‌خورد خوب می‌شدند. بنده اصلا گزارشی در خصوص مسمومیت جدی دریافت نکردم. شما اگر دود غلیظی استنشاق کنید ممکن است تا چند دقیقه حالتان بد شود، اما پس از آن کاملا خوب می‌شوید. مسمومیت جدی‌ای که با یک ماده خاص صورت گرفته باشد، وجود نداشته است.   *‌ تا کنون هیچ دانش‌آموزی به دلیل مسمومیت فوت نکرده است؟   خیر، هیچ دانش‌آموزی به دلیل مسمومیت فوت نکرده است. ما حتی گزارش وخامت حال را هم نداشتیم چه برسد به فوتی! بیشتر به ۸ دلیل ترس و استرسی که به دانش‌آموزان وارد شده بود حالشان کمی بد شد.   *‌ وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده «دانش‌آموزان بی حجاب از آموزش محروم می‌شوند.» در مجلس هم درباره چنین طرحی بحث شده است؟   در مجلس تا به الان در خصوص حجاب دانش‌آموزان بحثی نشده است. منتهی هم مدارس و هم دانشگاه‌ها ضوابط مشخصی در خصوص «حجاب» دارند و نیازی به وضع قانون جدید در این رابطه نیست. در همه جای دنیا بحث پوشش خاص در مراکز علمی وجود داشته و دارد. بالاخره هر جایی تعریف استانداردی از «حجاب» دارد و در این ایران اسلامی هم طبیعتا این تعریف جور دیگری است.   طبیعی است با کشف حجاب برخورد کنیم. سوال این است که اگر کسی کشف حجاب کند، ما نباید برخوردی با او داشته باشیم؟ همه صحبت‌ها بر سر نپوشیدن روسری است و قطعا با کسی‌که کاملا روسری‌اش را برمی‌دارد برخورد خواهد شد، حالا هر کسی که می‌خواهد باشد. باید همه به قانون حجاب پایبند باشند. ما قانون دل‌بخواهی که نداریم. اینطوری نیست که هر قانونی دوست داشتیم را رعایت کنیم و هر کدام که به مذاق‌مان خوش نیامد را نادیده بگیریم!   همانطور که من نماینده، قبل از ورود به مجلس باید یکسری موارد را رعایت کنم دانش‌آموز یا دانشجو هم باید قبل از ورود به دانشگاه، ضوابط و آیین‌نامه را رعایت کند. منظور آموزش و پرورش هم تاکید به رعایت قانون حجاب بود، همین. برخی از دانش‌آموزان متاسفانه تحت تاثیر تبلیغات منفی رسانه‌های معاند قرار گرفته‌اند که ما به آن‌ها می‌گوییم هیچ چیز در کشور عوض نشده است. کشور همان کشور و قوانین همان قوانین است و همه باید تابع باشیم.   *‌‌ در دانشگاه‌ها بحث تعلیق دانشجو به خاطر اعتراضات یا حجاب مطرح شده است. درباره دانشگاه‌ها چطور؟ تصمیمی خاصی گرفته شده است؟   هر دانشگاهی بازرسی مختص به خودش را دارد و دانشجویان می‌توانند به آنجا یا وزارت علوم شکایت کنند. این قضیه اصلا چیز عجیبی نیست. دانشجویان تعلیق یا اخراج شده می‌توانند اسامی خود را به کمیسیون آموزش داده و نامه‌ای به رئیس کمیسیون بدهند که در مقابل مجلس هم به مشکل آن‌ها رسیدگی خواهد کرد. ممکن است با وجود پیگیری‌های ما باز هم مجازات سابق ادامه پیدا کند و دانشگاه بر سر تعلیق و اخراج پافشاری کند. 

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: مسمومیت دانش آموزان سازمان برنامه و بودجه کمیسیون آموزش دانش آموزان حقوق معلمان بازداشت شد تا کنون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۹۶۵۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حق انتقاد از معلمان را به رسمیت بشناسید

   عصر ایران؛ هومان دوراندیش - در یکی دو روز گذشته، که خبر شکایت آموزش و پرورش از سازندگان سریال افعی تهران منتشر شده، نقدهای متعددی به این اقدام وارد شده و منتقدین به درستی بر وجود خشونت فیزیکی در مدارس ایران، به ویژه در دهه‌های گذشته تاکید کرده‌اند.

   در این یادداشت در مقام تکرار این نکات درست نیستیم. هر کسی که در دهه‌های 1360 و 1370 خورشیدی در این کشور تحصیل کرده باشد، خاطرات متعددی از خشونت فیزیکی معلمان و ناظمان و مدیران دبستان‌ها و به خصوص مدارس راهنمایی و دبیرستان و بالاخص مدارس پسرانه دارد.

  البته در خانواده‌ها نیز کم و بیش اوضاع چنین بوده است. در مواجهه با کودک، آنچه قبلا "تنبیه" و لازم قلمداد می‌شد، امروزه "خشونت" و نالازم قلمداد می‌شود. به هر حال جهان در حال پیشرفت است و یکی از مصادیق پیشرفت نیز ترک روش‌های نادرست در تمامی حوزه‌های زندگی است.

  نکتۀ اصلی در این یادداشت، تداوم رویکرد غیردموکراتیک آموزش و پرورش است. در توضیح این نکته باید گفت کتک خوردن دانش‌آموزان (به ویژه دانش‌آموزان پسر) از معلمان و ناظمان و مدیران، آشکارا دلالت داشته بر اینکه فضای مدارس ایران در دهه‌های قبل، دموکراتیک نبوده. در مدرسه‌ای که آموزش از طرق دموکراتیک محقق می‌شود، دانش‌آموز را کتک نمی‌زنند.

  شاید الآن خشونت فیزیکی در مدارس کمتر شده باشد، اما شکایت آموزش و پرورش از سازندگان سریال افعی، معنایی ندارد جز مخالفت این نهاد با حق اظهار نظر دانش‌آموزان دهه‌های قبل دربارۀ کیفیت "آموزش" در مدارس ایران.

  به هر حال دانش‌آموزان دهه‌های قبل، درست یا غلط، نظراتی دربارۀ نحوۀ آموزش و نیز فضای حاکم بر مدارس‌شان دارند. آن‌ها ممکن است در یک برنامۀ تلویزیونی، در یک فیلم یا رمان یا تئاتر و یا در یک کتاب یا مقالۀ مطبوعاتی، دربارۀ موضوع یاد شده اظهار نظر کنند و نظرشان باب طبع مقامات آموزش و پرورش نباشد.

  شکایت از سازندگان سریال افعی، معنایی ندارد جز اینکه "دانش‌آموزان دیروز" فاقد حق اظهار نظر مخالف و انتقادی دربارۀ فضای مدارس در دهه‌های قبل هستند. اگر رفتار انتقام‌جویانه‌ای که در سریال افعی تهران نمایش داده شد، در یک رمان پرخواننده یا یک نمایش پربیننده هم پیش روی مردم قرار می‌گرفت، لابد آموزش و پرورش از نویسندۀ آن رمان و از سازندگان آن نمایش انتقاد می‌کرد و خواستار جمع‌آوری رمان از بازار کتاب و ممانعت از ادامۀ اجرای آن نمایش می‌شد.

  منطق حاکم بر شکایت آموزش و پرورش از سازندگان سریال افعی تهران، چنین اقتضایی دارد. یعنی اگر کسی یا یک اثر هنری، مخاطبان قابل توجهی داشته باشد و به نحوی از انحاء انتقادی رادیکال را متوجه فضای مدارس ایران - ولو مدارس سی چهل سال قبل – کند، سر و کارش با شکایت آموزش و پرورش است.

  در شکایت آموزش و پرورش به رفتار توهین‌آمیز با معلم اشاره شده. بله، رفتاری که در سریال افعی تهران با آن ناظم مدرسه شد، توهین‌آمیز بود. ولی آن رفتار برآمده از خشمی موجه بود. کسی در نوجوانی مکررا از ناظم مدرسه‌شان کتک خورده و اکنون در میان‌سالی به حق از او خشم‌گین است و نتوانسته بزرگوارانه رفتار کند و انتقام گرفتن و عقده‌گشایی را به نادیده گرفتن و بخشیدن ترجیح داده.

شخصیت عقده‌ای و انتقام‌جو، قاعدتا شخصیتی نیست که اخلاقا مورد تایید باشد. بنابراین اگر فیلم‌ساز کسی را چنین ترسیم کرده، لزوما در مقام دفاع از او نبوده (که تحت درمان روان هم قرار دارد). فقط هشدار و تذکار داده که خشونت، نفرت می‌آفریند و کسی هم که سرشار از نفرت باشد، بعید نیست چنین کینه‌توز و انتقام‌جو از آب درآید. و دقیقا به همین دلیل، معلمان باید مراقب رفتارشان باشند.

  نکتۀ مهم‌تر اما عدم تساهل آموزش و پرورش در قبال "توهین" است. همان طور که مقامات آموزش و پرورش انتظار دارند "دانش‌آموزان دیروز" در قبال خشونت فیزیکی معلمان متساهل باشند و سخت نگیرند، خوب است که نهاد آموزش و پرورش هم کمی تمرین تساهل کند و از کنار چهار تا "توهین" بزرگوارانه عبور کند.

 نمی‌توان با دیگران سخت بگیریم و با خودمان آسان. اگر انتظار داریم دیگران از کنار خطاهای ما به آسانی بگذرند، بد نیست خودمان هم از کنار خطاهای دیگران آسان بگذریم. اگر انسان کتک‌خورده حق ندارد کینه‌توز و انتقام‌جو باشد، نهاد توهین‌دیده نیز نباید کینه‌توز و انتقام‌جو باشد.

 پس نکتۀ اصلی در این نوشته این بود که آموزش و پرورش در دهه‌های قبل چنانکه باید و شاید مانع خشونت فیزیکی کارمندانش (معلم و ناظم و مدیر) نبوده و همین به شکل‌گیری فضایی غیردموکراتیک در مدارس ایران منتهی شده بود، اکنون نیز حق انتقاد از آن فضای آموزشی را برای کسانی که در آن مدارس درس خوانده‌اند قائل نیست. چنین رویکردی بی‌تردید غیردموکراتیک است.

 اما نکتۀ جالب در شکایت آموزش و پرورش، درخواست توقف پخش سریال افعی تهران است. یعنی این نهاد خواستار اشد مجازات شده؛ مجازاتی که اعلاوه بر سازندگان، شامل حال بینندگان این سریال هم می‌شود.

 معلوم نیست چرا ما هر کسی را که مجرم یا خاطی می‌دانیم، تمایل داریم اشد مجازات را نصیبش کنیم؟ آیا همین تنبیه‌طلبیِ شدید و غلیظ، مبنای برخوردهای سخت با دانش‌آموزان خاطی در دهه‌های 60 و 70 نبوده؟ آن‌جا هم انگار اشد مجازات، یعنی تنبیه فیزیکی، شامل حال خاطیان می‌شد.

مرحوم پوراحمد یک بار در مجلۀ فیلم دربارۀ مشکلات فیلم‌سازی در ایران نوشته بود وقتی می‌خواهیم فیلمی بسازیم، فیلم‌نامه‌اش را بسیاری از نهادهای غیرسینمایی نیز باید بخوانند. مثلا اگر فیلم دربارۀ یک پلیس یا قاضی یا معلم باشد، فیلم‌نامه را نیروی انتظامی یا قوۀ قضاییه یا آموزش و پرورش باید تایید کنند.

  پوراحمد سپس افزوده بود حتی وقتی یکی از سکانس‌های فیلمت در یک کله‌پاچه‌فروشی می‌گذرد، طباخ محترم ابتدا باید فیلم‌نامه را بخواند تا اگر با آن موافق بود، اجازه دهد آن سکانس را در طباخی‌اش فیلمبرداری کنیم!

  پوراحمد البته مزاح کرده بود ولی اصل حرف این است که چرا آموزش و پرورش باید حتما از فیلمی که چند سکانس هم دربارۀ مدارس و معلمان دارد، رضایت داشته باشد؟ یا مثلا چرا پرستاران باید از فیلم شوکران راضی باشند؟ چرا کرمانی‌ها باید از فیلمی که یک سکانس‌اش هم دربارۀ کرمان است رضایت داشته باشند؟

  واقعیت این است که در فرهنگ ما "تحمل نقد" بسیار پایین است و هر کسی به هر نحوی نقد شود، فی‌الفور مدعی می‌شود به او توهین شده و حق دارد که شکایت کند و مانع ساخت یا پخش یک فیلم یا سریال شود.

   اینکه هر چند وقت یکبار مردم این شهر یا آن استان خون شان به جوش می‌آید که در فلان فیلم یا سریال به ما توهین شده، به خوبی نشان می‌دهد ما تا پذیرش راستین و موسع "آزادی بیان" فرسنگ‌ها فاصله داریم. و با چنین فرهنگی، جالب است که خواستار دموکراسی هم هستیم!

  البته بر مردم فلان شهر یا استان شاید ایراد چندانی نتوان گرفت، ولی از وزارتخانۀ آموزش و پرورش انتظار می‌رود که "اخلاق مراقبت" بیشتری در قبال آزادی بیان داشته باشد.  

 

 

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: از "چوب معلم گُله" تا برخورد آموزش و پرورش با "معلم خاطی"